وقتی شب هنگام وارد منزل می شویم و با زدن یک کلید تمام خانه خود را روشن می کنیم؛ هنگامی که برق شهری قطع می شود و از استفاده وسایل برقی چون تلویزیون، ضبط صوت، مایکروویو و کامپیوتر و خیلی از وسایل برقی دیگر محروم می شویم، آن وقت یادمان می آید که توماس ادیسون چه خدمت بزرگی به بشریت کرده است.
کودکی که به دلیل فقر طبقاتی از رفتن به مدرسه محروم می شود و در منزل، نزد مادرش خواندن و نوشتن را می آموزد. در آمریکا از وی با این عنوان یاد می کنند: «آن که از ظرفشویی به میلیونری رسید.» هر چند که آمریکائیان او را یکی از قهرمانان ملی کشورخود می دانند.
توماس آلوا ادیسون، روز 11 فوریه 1874 در شهر میلان در ایالت اوهایوی آمریکا به دنیا آمد. در مورد وی نقل قول های بسیاری وجود دارد که نمی توان به دقت گفت کدامیک واقعیت دارند. برای مثال هنوز مشخص نیست که آیا علت سنگینی گوش ادیسون سانحه ای در حین انجام آزمایش هایش با مواد شیمیایی بوده یا بر اثر یک بیماری بروز کرده است. مسلم این است که ادیسون از این نقص شنوایی نه تنها ناراحت نبود، بلکه از آن به شکل مطلوبی استفاده می کرد.
او اگر پشتکار و زیرکی نداشت قطعا نمی توانست امتیاز 2500 اختراع جهان را به نام خود ثبت کند.
ادیسون دوران نوجوانی خود را با کارهایی چون فروختن ساندویچ و آب نبات در کنار ریل قطار یا شیرینی فروشی گذراند. او که برای فروش اجناس خود، مرتبا با قطار در رفت و آمد بود، توانست از شرکت راه آهن نمایندگی توزیع یک روزنامه دیترویتی را به دست آورد. با پس انداز حاصله از فروش روزنامه، توانست یک دستگاه ماشین چاپ بخرد.
دستگاهش را در یک واگن بارکشی نصب کرد و اولین شماره روزنامه خود را با نام «ویکی هرالد» منتشر کرد. در واقع او خود تمام کارهایش را انجام می اد و نخستین روزنامه ای بود که در یک قطار در حال حرکت حروفچینی و چاپ می شد.
علاوه بر این سال 1862 یک دوره کارآموزی به عنوان تلگرافیست را گذراند و طی تمرین زیاد یکی از چابک دست ترین ماموران تلگراف در آمریکا شد.
از آنجا که وی علاقه داشت کاری کند تا همه چیزهای اطرافش بهتر عمل کند، مادرش به او اجازه داد تا لابراتواری در خانه راه بیندازد و آزمایشاتش را در آنجا انجام دهد.
اولین اختراع او یک دستگاه شمارش آرا بود که آن را در 21 سالگی اختراع کرد؛ آن دستگاه به فروش نرفت و ادیسون از آن پس تلاش خود را روی اختراع ابزار و وسایلی متمرکز کرد که بتواند بازار خوبی داشته باشد.

پله های ترقی

بعد از آن ادیسون سیستم پیشرفته نمایشگر اطلاعات بورس را اختراع کرد. او حق امتیاز اختراعش را در مقابل 40 هزار دلار واگذار کرد و با پول آن در شهر نیوآرک ایالت نیوجرسی یک کارگاه تحقیقاتی برای خود برپا کرد.
با فراهم شدن سرمایه کافی در سال 1876 توانست یک لابراتور مجهز در منطقه منلوپارک نیوجرسی برپا کند و گروهی از افراد لایق و مستعد را به همکاری فرا خواند.
ادیسون تنها مخترع نبود بلکه در زمینه های سازماندهی چندین کمپانی صنعتی نقش مهمی داشت. یکی از مهم ترین تشکیلاتی که او به وجود آورد امروزه به نام شرکت جنرال الکتریک در سراسر دنیا معروف است.
سال 1877 ادیسون موفق به ساخت وسیله ای شد که قادر به ضبط صدا و دو تا سه بار پخش بود. او نام اختراع جدید خود را فونوگراف گذاشت. این وسیله او به شدت مورد استقبال قرار گرفت حتی دولت رسما وی را به واشنگتن دعوت کرد تا اختراعش را در برابر مقامات به نمایش بگذارد.
البته سال ها بعد امیل برلینر مخترع آمریکایی آلمانی تبار با تبدیل استوانه مویی به صفحه پلاستیکی، گرامافون را به شکل امروزی آن خلق کرد.

لامپ الکتریکی

سابقه سیستم روشنایی الکتریکی به قرن نوزدهم بر می گردد. والیس، صنعتگر آمریکایی نوعی چراغ برق را روانه بازار می کند این چراغ الکتریکی ابتدا بازده پایینی داشت و عمر زغال هایش کم کار بود. ادیسون تصمیم به اصلاح آن گرفت و به جای زغال، ماده مناسب تری به کار برد و توانست با کمک همکارانش لامپی بسازد که 40 ساعت نور بدهد. البته آنها تحقیقات خود را بیشتر کردند و عمر متوسط چراغ برق را به 500 ساعت رساندند.
او تصمیم به تاسیس یک نیروگاه گرفت و برای این کار او از روزنامه نگاران و صاحبان سرمایه دعوت کرد تا در شب برای دیدن اختراعش به منلوپارک بیایند. مهمانان با دیدن منظره لامپ های نورانی تحت تاثیر قرار گرفتند و پیشنهاد ادیسون را برای تاسیس نیروگاه (کارخانه بزرگ الکتریسیته) پذیرفتند. 2 سال بعد اولین نیروگاه او به 85 مشتری برق می فروخت و توانایی روشن کردن 500 لامپ را دارا بود. سال 1880 تنها امتیاز اختراع رشته زغالی پرمقاومت را به ادیسون دادند زیرا کارشناسان معتقد بودند ساخت لامپ ادیسون بر مبنای مطالعات ویلیام سایر انجام شده است.