أم یحسدون الناس علی ما اتاهم الله من فضله (آیه 54 نساء) با اینکه نسبت به مردم بر آنچه که خدا از فضلش به آنان داده حسد می ورزند؟ همه می دانند که حسادت صفتی زشت و ناپسند می باشد ولی همه ما در میان اطرافیان افرادی را سراغ داریم که به حسادت مشهورند گاهی خودمان هم از حسادت در امان نیستیم ولی باید فرق حسادت و رشک (غبطه) را بدانیم. رشک به معنی حسرت خوردن است که در پی آن تلاش می کنیم برای رسیدن به آنچه نداریم و دیگری دارد. در حقیقت رشک جنبه ی تخریبی ندارد و به کسی آسیب نمی رساند از این جهت غبطه می تواند برای پیشرفت مفید باشد. اولین حسود تاریخ بشریت قابیل بود که بر اثر حسادت کارش به قتل برادر کشید. حال چه باید کرد که حسود نباشیم؟
1) بلند نظر بودن: تنگ نظری ریشه حسادت است اگر فردی از پیشرفت مادی یا معنوی دیگری آزرده خاطر می شود بداند فردی تنگ نظر می باشد.
2) خوش بین باشد: پیشرفت دیگران باید مایه خوشحالی ما باشد اگر فردی از نظر مادی یا معنوی در مقام بالایی قرار دارد باید بدانیم او می تواند به دیگران کمک کند دست آنها را بگیرد و باعث پیشرفت آنها بشود ولی حسادت باعث می شود فرد متمکن توجهی به دسگیری افراد فامیل هم نداشته باشد.
3) نباید مقایسه کرد: دست بالای دست بسیار است اگر ما به کسی حسادت بکنیم او هم به دیگری که بالاتر از اوست حسادت می کند و این موجب می شود همه دائماً در حال حسادت باشند. از قدیم گفته اند حسود هرگز نیاسود. آنان به بیماری مزمنی گرفتارند و انسان حسود چه بسا آرامش خود را به پای حسادتش ذبح می کند.
و به قول امام المتقین علی (ع): الحاسد لا یشفیه الا زوال النعمه حسود شفا نمی یابد مگر با از بین رفتن نعمت دیگران.